Bostan Omlet ve Muratbey Ödülüm

Bu cümleyi yazmadan önce "backspace" tuşuna kaç defa bastığımı bilmiyorum. Yazdıkça anlıyorum ki, yazmak bisiklete binmek gibi bir şey değil, azıcık nankör bir şey. Birazcık ara ver, hemen sözcükleri siliyor aklından. İstediğin kadar kitap oku, istediğin kadar kelime dağarcığını geliştir, yazmaya ara vermişsen kağıdı kalemi eline aldığında kelimeler su gibi akıp gitmiyor. (Buradaki kalem-kağıt = monitör-klavye oluyor.)

Son zamanlarda herkesin yakasına yapışan bıkkınlık, benim de yakamda şu sıralar. Oysa ki ne çok severim yazmayı. Okuduğum bir kitapta altını çizdiğim cümleyi, içime işleyen bir şiirin ben yazmışım, bana yazılmış hissini uyandıran mısrasını, izlediğim bir filmde hoşuma giden bir sözü not almayı ne çok severim.

Ülkemizin geldiği durumu, yaşadığımız öfke ve paniği, geleceğe dair kaybetmeye başladığımız umutları yazmaya gerek yok sanırım. Kendimizden geçtik, çocuklarımızı nasıl bir gelecek bekliyor kaygısı hangimizin kafasını yormuyor ki? 

Sırça köşklerde yaşayanların bile "acaba?" korkusunu içten içe hissetmeye başladığı bir dönemin içindeyiz şu sıralar. 

Bütün bunlar ülkenin dört tarafında yaşanırken, bazı birlik beraberlik paylaşımlarını gördükçe öyle üzülüyorum ki.. Asıl o düşünceler, o tavırlar bizi bölüyormuş gibi hissediyorum. Zaten evden çıkmayarak, önümüze koyulan haberle yetinerek, toplu taşımı kullanırken korkarak, sevdiklerimiz için sürekli endişelenerek terör yavaş yavaş amacına ulaşmadı mı? Halbuki birlik beraberlik anlayışı; sadece böyle zamanlarda değil, her zaman hangi milliyetten, hangi siyasi düşünceden, hangi dinden, hangi mezhepten ve hangi ırktan olursa olsun bir arada yaşamayı kabul edenlerle bir olmak, birlik olmak değil midir? Uzatılan elin inancını, milliyetini, siyasi görüşünü sorgulamadan el ele vermek değil midir? Maalesef görüyorum ki bölünerek çoğalacağını, aynı düşünceye sahip olanlarla bir olursa bütün olacağını zannedenler var. Oysa ki sadece ve sadece benzer duyguları paylaşırsak birbirimizi anlayabiliriz..

Tüm umutsuz gidişata rağmen ben inanıyorum ki dünyayı güzellik kurtaracak ve bir insanı sevmekle başlayacak her şey..

Bu cümleden sonra yemek tarifi paylaşmak abesle iştigal olsa da bir yerlerden devam etmek lazım. Hayatta kalabilmek için iyi beslenmemiz, beynimize oksijen göndermemiz lazım. Mutfağa girip sofrada bir arada olmamızı sağlayacak yemekler pişirmemiz lazım. Bu ister dört başı mamur hazırlanmış yiyecekler olsun, isterse tavaya kırılmış, içine Allah ne verdiyse katılmış yumurta olsun. 

Ha bir de teşekkür etmem lazım. Muratbey Sürmeli ile hazırladığım "Cevizli Girit Ezmesi" tarifimin 2015 yılı Ağustos ayının en beğenilen tarifi seçilmesi nedeniyle Muratbey'in bana yaşattığı gurur ve gönderdiği hediyeler için..

MALZEMELER:

4 yumurta

½ demet maydanoz

½ su bardağı süt

½ su bardağı galeta unu (ya da ufalanmış bayat ekmek)

½ su bardağı rendelenmiş hellim peyniri (Ben Muratbey hellim peyniri ve servis yaparken Muratbey Antep Peyniri kullandım)
½ paket kabartma tozu (ya da 1 çay kaşığı karbonat)

2 adet közlenmiş kırmızı biber

Karabiber, kırmızıbiber, pulbiber

YAPILIŞI:

• Geniş bir kapta yumurtaları çırpın. 
• İçine diğer malzemeleri ekleyin. 
• Çok katı olursa süt, cıvık olursa galeta unu ekleyin.
• Yağlanmış tavada altı ve üstü kızarana kadar ağzı kapalı bir şekilde pişirin.
• Sıcak sıcak servis yapın.

Afiyet şeker olsun..

Not: Bu omleti daha önce Bahçıvan Omlet olarak yapıp paylaşmıştım. Malzemeler aynı. Sadece peyniri değişik. Haliyle lezzeti de..