En Karlı Dostlarım :)

Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın...

"Nereden çıktı bu vakitte" dememeli, gece yarısı yataktan fırladığında.

Gözünün dilini bilmeli, dinlemeli, sormadan söylemeden anlamalı.

Arka bahçede varlığını sezdirmeden mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi köklenmeli hayatında,

Sen her daim onun orada olduğunu hissetmelisin.

İhtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli, kovuklarında saklanabilmelisin.

Kucaklamalı seni güvenli kollarıyla.

Dalları bitkin başına omuz, yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı...

En mahrem sırlarını verebilmeli, en derin yaralarını açıp gösterebilmelisin.

Gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz.

Onca dalkavuk arasında bir tek o, sözünü eğip bükmeden söylemeli, yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.

Alkışlandığında değil sadece, asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli..

Övmeli alem içinde, baş başayken sövmeli, övdüğünde de sövdüğünde de bunun iyilikten olduğunu bilmelisin.

Teklifsiz kefili olmalı hatalarının, günahlarının yegane sahibi.

Seni senden iyi bilen, sana senden çok güvenen bir sırdaş,

Göz bebekleri bulutlandığında fırtınayı sezebilmelisin.

Ve sen ağladığında onun gözlerinden gelmeli yaş...


Kaynak: Can Dündar