Cevizli Zeytinli Ekmekler ve İzmir'de Doğmak

İnsanın yemek bloğu olunca içeriğe sadık kalmak adına yazdıkları da sınırlı oluyor haliyle. Bazen arkadaşlarım "ya aslında yemek bloğu değil de kendi başından geçenleri yazdığın bir blog açsaydın, o zaman görseydin gülmekten milletin nasıl kırıldığını, hüznü, tıklanmayı, takipçiyi" gibi şeyler söyleseler de yemek bloğumun içinde bazı paylaşımlarım oluyor zaten. 

Madem daha fazlası isteniyor, öyleyse bir yerden başlamak gerek. Ben de en başından başlayayım o zaman...

7 aylık doğmuşum ben. Annem bana hamileyken babam o zamanlar İzmir'de görevli. Annem Ankara'dan İzmir'e babamın yanına gidecek. Doktor, anneme erken doğum yapabileceğini, o yüzden dikkatli olması gerektiğini söylemiş. Fazla sarsmayın bebeği demiş. Demiş demesine de annemlerin arkadaşları da İzmir'e gelmeye karar verince önlü arkalı iki araba gitmeye karar vermişler. Babam öndeki arabayı takip edecem diye basınca gaza haliyle annemin sancısı ile birlikte benim de doğum olayım ufaktan başlamış olmuş.

En yakında Kuşadası'na gitmişler, orda hastanenin doğumhanesi boyandığından doğuma almamışlar. İzmir'e zor bela varan bizimkiler atmışlar kendilerini ilk buldukları hastaneye. Annem bir sedyede üç kişi yatan ve doğum sırası bekleyen kadınları görünce ölürüm de doğurmam bu hastanede demiş. 

Ve sonunda babamın Alsancak'da bulduğu başka bir hastanede karar kılınmış. Orası da olmayaydı yollarda mı arabanın içinde mi nerde doğacaktım kimbilir? Gittikleri hastane özel Fransız Hastanesi. Kimbilir kaç para ödediler o zaman bilmiyorum ama bazen güzel yemek yapmamı "Eee Fransız Hastanesinde doğarsan olacağı bu tabi" diyen aileme hak veriyor, bazen de olayları en son öğrenen ben olduğum için "olaya Fransız kalmamı" bu duruma bağlıyorum.

Çok küçük doğmuşum, minicik. Minicik olmama rağmen kocaman gözlerim varmış ve beni annemin yanına götürdüklerinde gözlerim açık, cin gibi bakıyormuşum etrafa. Doktorlar pek yaşar umuduyla bakmamışlar bana. O yüzden birazcık şımartılmışım. Hani bazen nazlı tiplere derler ya "pamuklara mı sardılar seni?" diye. Cidden pamuklara sarmış annem beni. Çok ufak olduğumdan zıbın bile giydirememiş. Giydirdikleri de etimde iz yapıyormuş. O derece yani. Gel gelelim doktorların ölür bu bebe gözüyle baktığı bendeniz, öldürmeyen Allah öldürmez tezini bir kez daha kanıtlamış olmuşum. 

9 aylık ufacık bebeyi denize sokmuşlar, o günden beri de çıkmamışım. İzmirlileri nerde olsa bulmuşum. İzmirliyim ya da İzmir'de yaşıyorum diyene hep kanım kaynamış. İzmir Marşı'nı her duyduğumda duygulanmış, "Yaşa Mustafa Kemal Paşa yaşa, adın yazılacak mücevher taşa" sözlerinde hep gururlanmışım. "İzmir'in denizi kız, kızı deniz kokar" mısralarının altına ben de imzamı atmışım. Taşına toprağına hayran olmuşum. Memleketim olmasa da memleketlim kadar kayırmışım insanlarını. Çağdaşlığını, modernliğini, güzel iklimini hep sevmişim. Zeytini ve zeytinyağını bu kadar sevişimi bundan belkiye bağlamışım. Abimi, yiğenlerimi, kuzenlerimi bu şehre emanet etmiş, arada sırada da olsa gidip gelmenin mutluluğu ile avutmuşum kendimi.

Alelacele doğmuşum, öyle de yaşamaya devam etmişim... İlk suyumu İzmir'de içmiş, ilk ekmeğimi İzmir'de yemişim. Hal böyle olunca da yapıvermişim bir hamur, bir de üstüne mani dizmişim, olmuş size cevizli zeytinli ekmekler. 

Cevizimi kırarım

Ekmeğime katarım

Yarim ceviz sevmeyende

Zeytinli de yaparım

Buyrun tarifi:

MALZEMELER:

5 su bardağı un

2 su bardağı ılık süt

1 yumurta

1 yemek kaşığı toz şeker

1 tatlı kaşığı tuz

1 paket instant maya

1 kahve fincanı sıvıyağ

1 su bardağı ceviz içi (çok ufalanmamış)

1 su bardağı çekirdekleri çıkarılmış zeytin

Üzeri İçin:

2 yumurtanın sarısı

1 çay kaşığı toz şeker

1 tatlı kaşığı süt

Çörek otu

YAPILIŞI:

• Unu, toz şekeri ve tuzu yoğurma kabında karıştırıp ortasını havuz gibi açın. 
• Ilık sütü, yumurtayı, sıvıyağı ve mayayı ilave edip yumuşak bir hamur elde edene kadar yoğurun. (Hamur ele yapışan türden olacak, korkmayın) 
• Üzerini nemli bir bezle örtüp 1 saat mayalanmaya bırakın.
• Mayalanan hamuru ikiye ayırıp yarısına zeytini, yarısına da cevizi ekleyin. 
• Elinizi sıvıyağ ile ıslatıp hamurdan mandalina büyüklüğünde parçalar koparıp yuvarlayın. 
• Yağlı kağıt serilmiş fırın tepsisine dizip üzerlerine yumurta sarısı, toz şeker ve sütle hazırladığınız karışımı sürün. 
• Çörek otunu da serptikten sonra önceden ısıtılmış 180 derecelik fırında üzerleri kızarana kadar pişirin.

İsterseniz bu lezzetli ekmekler ile küçük sandviçler de hazırlayabilirsiniz. Bu sandviçler iş yerindeki arkadaşlarım için yapıldılar. 

Afiyet şeker olsun..